Կարելի էր մէկ ամիսէն ունենալ կոկիկ բան մը բայց երբ անդրադարձայ ձայնագրութեան տուած կարելիութիւններուն՝ «աման» ըսի, «ինչ լաւ է, քիչ մը համեմներ աւելցնենք»: Քիչ մը այստեղ, քիչ մը այնտեղ, այս մէկը հանենք, միւսը դնենք, եւ ահա եօթը ամիս եղաւ:
Աղջիկս Bal Des Débutantes-ին պիտի մասնակցի: Ամէն ինչը բացառիկ եւ կատարեալ պէտք է ըլլայ: Մուտքէն սկսեալ պէտք է գրաւէ ներկաներուն, առ նուազն, ուշադրութիւնը, լաւ քալէ, լաւ խօսի, խօսքերը լաւ հնչեն, իր տաղանդները ցոյց տայ եւ պէտք է ներկաները ուզեն զինք իրենց տունը տանիլ եւ իրենց հարսը ընել:
Հոս է որ խնդիրը կը բարդանայ: Աղջիկս մէկ հոգի է: Չի կրնար ամէնուն տունը հարս երթալ: Թերեւս ատոր համար է որ աղջիկ չ՛ունիմ: Բայց ահա մօտ օրէն խտասալի մը ծնունդ տալու ճամբուն վրայ եմ արդէն: Եօթը ամսու եմ: Բոլորս գիտենք ինչ ըսել է եօթը ամսու ըլլալ: Պէտք է պատրաստ ըլլաս ամէն վարկեան: Ինչ կ՛ըլլայ ինչ չ՛ըլլար:
Երգելը ամէնէն հեշտ մասն է այս փորձարութեան: Սխալներ ընելն ալ հեշտ է եւ սորվելու առիթ, բայց ամէնէն կարեւորը եւ դժուարը, ինծի համար, արտայայտուիլն է երբ պահանջքներ կ՛ըզգամ: Սորվեցայ որ եթէ սիրտդ թուրշի կ՛ուզէ, բերանդ պիտի բանաս եւ «թուրշի կ՛ուզեմ» ըսես: Պէտք է ուտես այդ թուրշին եւ ոչ թէ պատճառներ գտնես չ՛ուտելու: Երեխան է կարեւորը հոս եւ ոչ թէ աղին քանակը մարմինիդ մէջ: Այս միակ առիթն է ուր կրնաս սրտիդ հետեւիլ սանձարձակ: Տիեզերային օրէնք է:
Այսինքն դուն քու վրադ վստահութիւն ունեցիր: Թէ ոչ ամէն անգամ որ ձայնապնակը լսես, ականջներդ պիտի ցաւին, հետոյ սիրտդ: Տեսա՞ր, ետ սրտին եկանք:
Իսկ երեխան ի՞նչ պիտի կոչուի: Այս ալ դժուար է որոշել: Հայերէ՞ն թէ հայա-ֆրանսա-անգլերէն: Չէ՞ որ Ֆրանսերէն եւ Անգլերէն երգեր ալ կան ձայնապնակին վրայ: Չէ՞ որ Ամերիկայ կ՛ապրինք:
Ameriga
Gateway
36+2 (այբենգիմի տարրերուն թիւը)
December
Linelle
Ser-mi-eh
Բայց ինչպէս որ ըսին ինծի «երբ որ վերջանայ, կը գտնես»:
A very nice article. Keep on writing
ReplyDelete