Ձեր օրհնութիւնը կը խնդրենք

14:19, 21 ապրիլի, 2012
Լուսին Գասպարեան
(Անգլերէնէ թարգմանեց՝ Արփի Տատոյեան) 
24 Ապրիլ 2012
Անմահացած էք մեր տան մառանի պատերուն վրայ:
Ձեզ հետ խօսած եմ տարիներ անվերջ:
Ձեր զաւակները, իմ ծնողները, սորվեցուցին ինձ մայրենի լեզուն որ լաւ կը խօսիմ:
Ետ ինձ կը նայիք, մտածկոտ, սիպէ եռանքով նկարներուն ընդմէջէն:
Ձեր ձեռքերով իսկ կարուած հագուստներ հագած էք այդտեղ:
Ձեր այդ ձեռքերը բրտացած են ցանելէն, շինելէն, շաղելէն եւ կարկտելէն:
Ձեր երեսները ադրդուելի, նոյնիսկ հարսնեկան հանդերձանքներով:
Ձեր աշխարհահայաց արտայայտութիւնն ցաւի անտրտունջ շուքը կ՛ընդգրկէ:
Նշաձեւ աչքերը ձեր, ունին ծանռ կոպեր, որոնք մեր նախածննդական իրաւունքն են:
Անոնք կը մատնեն անգնութիւնը ծնած չարչարանքներու յիշողութենէն եւ սպառած ուժեր ձեր կեանքը կրկին վերաշինելէն:
Երբեմն կը հարցնեմ Տիգրանակերտի մասին, երբեմն Սեփաստիոյ - յուսալով պատմէք:
Կը տենչամ գիտնալ ձեր ժողովրդական սովորութիւնները, ձեր Հին Երկիրի ապրելակերպը:
Կը խնդրեմ ձեզմէ որ պատմէք ինծի մեր ազնուական գերդաստանի մասին, գրաւումներէն, ջարդէն, քանդումէն աւելի առաջ:
Կը փորձեմ մտքով պատկերացնել. ինչպէ՞ս դիմացաք որպէս ոչխարներ գայլերուն առջեւ:
Համբերութիւնով կը լսէք ինծի երբ ես կը խօսիմ այսօրուայ հայուն կրածներուն մասին -- հոգ չէ թէ թեթեւ բաղդատած ձերին եւ երբեմն նոյնիսկ նոյնքան ծանռաբեր:
Հետոյ կը խնդրեմ որ ներէք ինծի աւելին ըրած չ՛ըլլալուս համար:
Շատ մը անգամներ ուզած եմ փոխ տաք ձեր ուժը ինծի, ձեր իմաստալից, ամէն ինչ տեսնող, հայեացքը վսեմ:
Ինչ՞ու մահացաք երբ ես դեռ ձեզի չէի ճանչցած:
Իմ մտքիս մէջը, ձեր խորաթափանց եւ սուր աչքերը, ինձ կը շռայլեն այն սէրով կարծես, որ մի ու միայն մեծ-ծնողները կրնան տալ մեզի:
Տարիէ տարի, կը խանդաղատիմ որ բացէն խօսիք եւ ըսէք մեզի.
«Մենք ձեզ շատ հստակ կը տեսնենք վերէն:
Մեր արիւնն է որ կը հոսի դեռ ձեր երակներուն մէջ:
Կ՛ըզգաք հին աշխարհն ձեր ոսկորին մէջ:
Կ՛ապրիք մեր բոլոր պատմութեանը հետ:
Մեր բարոյական կեցուածքը ունիք:
Կ՛երգէք, կը պարէք հարազատօրէն:
Աքսորի մէջ նոյնիսկ կը հարատեւէք:
Գիտէք մեր տարած չարչարանքները:
Մեր տեղ կը խօսիք:
Մեր օրհնութիւնը ունիք դուք հաւերժ:
Մեզ կ՛արդարացնէք:
Դուք Արեւմտեան Հայաստանն էք»:
Լուսանկարում` Լուսինի մեծ-ծնողները, Համբարձում Համբարեան եւ Արմաւենի Քազարեան

Lucine Kasbarian's original English version can be found here:  http://hetq.am/eng/news/13322/ode-to-western-armenia---asking-for-your-blessing.html

 

Դանիէլ Վարուժան - Daniel Varoujan

 


ԳԱՐՆԱՆ ԱՆՁՐԵՒ

Դաշտերուն վրայ իր տրտմութեամբ յամառող
Անձրեւը չէ՛ ասիկայ ։
Գարնան ջաղբն է ՝ որ ցանքերուն վրայ անհուն
Լուսացընցուղ կը տեղայ ։

Աստղերն անյայտ , կարծես հալած արեւէն ,
Տեղատարափ կը թափին ,
Եւ կը լըւան իրենց լոյսին մէջ փաղփուն
Անդաստաններն ու այգին ։

Կապոյտն յանկարծ կու լայ բուռըն ծիծաղէն ,
Եւ կը տեղայ ադամանդ .
Կը լուսնան կոյր աղբերակներն ու կ'երգեն
Իրենց ծընունդն արգաւանդ ։

Անհունն ի վար կը հեղեղուին շառաչով
Մեծ կաթիլներ շափիւղայ ,
Լի արեւով , ցընծութիւնով , կապոյտով ,
Ծիծաղներով սատափեայ ։

Մարգերը թաց կ'արտաշընչեն զովութիւն…
Կը լըւացուին գառնուկներ…
Բո՜յրը հողին , հողին բո՜յրը , ծաւալուն ,
Կը լեցնէ գիւղն ու եթեր ։

Ու արտերո՜ւս , արտերո՜ւս մէջ քրտնաշատ
Իմ ցորեաններս յամեցող
Նոր ուժերով յորդահոսա՜ն կ'ընձիւղին
Կայլակներու մէջ ի լող ։

Եւ մաքրըւած անտառին մէջ , այս պահուս ,
- Ըստ իմ գիւղիս հէքեաթին -
Կը ծնի եղնիկը , գօտիին տակ ծիրանի ,
Եղնորթ մը ՝ նման լուսինին ։

Spring Shower

 

This is not the rain hanging around a domain

In unyielding melancholy.

It is the spell of spring showering its light

On endless fields of fecundity.

The hidden stars, as if dissolved by the sun,

Pour down in myriad sheets,

And wash in their scintillating radiance

Expansions of orchard and fields.

The blue bursts in tears after hearty laughter,

And showers down diamonds,

Blind rivulets see the light and start singing

Their lush and bountiful birth.

Hefty drops of sapphire precipitate screeching

Down the depths of infinity,

Full of sunshine, exuberance, cerulean azure,

Mirth of mother-of-pearl.

The dripping meadows breathe out cool air…

Lambs are washed clean…

Scent of earth, the spreading earthly scent

Permeates village and ether.

And in my fields, my sweat soaked fields,

My tardy, belated wheat

Shoot upwards with renewed, bursting ardor

Awash in gushing streams.

And in the purified woods, at this moment,

 -- As my village fable tells --

The doe gives birth, under the bow of rain,

To a fawn, fair as the moon. 

Daniel Varoujan

translated by Tatul Sonentz