"Sandplay" Buy It Here

Arpie Dadoyan: Sandplay

Wednesday, November 17, 2010

Ան Սիլվեսթրին Տեսայ 2005ին

Շոքեկառքը գրեթէ տասերկու ժամ առաւ Նիու Եորքէն Մոնթրէալ հասնելու:  Բարեբաղդաբար նստարանս պատուհանին մօտ էր եւ լաւ մը դիտեցի վազող, փախչող տեսարանները:  Մոնթրէալ կ՛երթայի իմ նախասիրած երգչուհին լսելու:  Ֆրանսացի Ան Սիլվեսթրը:  Շատ քիչեր գիտեն իր մասին:  Նոյնիսկ Ֆրանսայի մէջ քիչ են զինք ճանչցողները:  Մօտ քառասուն տարի իր երգերը լսած, սորված եւ երգած եմ թէեւ միայն տան մէջ բայց եւ այնպէս շատ մը ընկերներ վարակած էի Ան Սիլվեսթրով:  Իսկ վաղը, Տիկին Անգինէին հետ պիտի երթայինք մտիկ ընելու այս հիմա եօթանասուն երկու տարեկան երգչուհին:  Տիկին Անգինէն առաջին անգամն էր պիտի լսէր զինք:  Իսկ ես առաջին անգամն էր զինք անձամբ պիտի տեսնէի, լսէի բեմին վրայ:

Հետս առած էի իր ձայնային սկաւառակը որ գնած էի այն օրը որ իմ առաջին ամսականը ստացայ Պէյրութի մէջ:  Գնած էի նայեւ Շարլ Ազնաւուրի մէկ սկաւառակը որ այլեւս մօտս չէ քանի փոխ առնուած էր ինծմէ տարիներ առաջ եւ աւաղ դեռ ետ չէ վերադարձուած:  Ան Սիլվեսթրի սկաւառակը դեռ ունիմ որովհետեւ կրնան մտնել եւ ամբողջ տունդ գողնալ բայց քանի որ չեն գիտեր թէ ան ով է, անոր սկաւառակը չեն տանիր: Այս մէկը իրաւ պատահեցաւ:

Հասաւ ժամը եւ Ան մտաւ բեմ:  Սկսաւ երգել եւ ես սկսայ արձունքներս զսպել յիշելով ուր լսեցի զինք առաջին անգամ, ինչ հոգեկան վիճակներ ունէի եւ ինչպէս զինք մտիկ ընելով կը մխիթարուէի եւ ուժ կ՛ըստանայի:  Իր երգերը ամէնէն աւելի երգուած գրականութիւն են:  Սրամիտ կամ տխուր, հաւատարիմ կամ տգեղ, դրացիին մասին թէ կիներու, մարդոց մասին թէ միասերականներու, խելացի մօտեցումով կը շոյեն իմ խելքը, կը մտածեն իմ տեղս եւ կ՛ընկերակցին իմ վիշտերուս: 

Նոր երգեր ալ երգեց:  Իրաքի պատերազմին առաջին տարին էր եւ արդէն Ան օրօր մը գրած էր այն երեխաներուն համար որոնք իրենց ժամանակէն առաջ ծնիլ պարտադրուած էին ռումբերու տեղալը չսկսած:  Տիկին Անգինէն շատ ազդուեցաւ որովհետեւ ինքն ալ Իրաքահայ է:

Իր հին երգերուն ընկերակցեցանք շատերս:  Ծափեցինք անընթհատ եւ ետ բեմ կանչեցինք զինք գրեթէ չորս անգամ:  Չմերժեց:  Բարձրախօսով յայտարարուեցաւ որ կարելի էր Անին տեսնել դուրսը եւ խօսիլ հետը:  Ելանք դուրս:  Շարք կար:  Սպասեցինք անհամբեր, ես գրկած իմ առաջին սկաւառակիս շապիկը որ ստորագրել տամ իսկ Տիկին Անգինէն երբ մեր կարքը հասաւ, չսպասեց:  Նետուեցաւ Անին վզին, արձունքախառն, «ես ալ Պաղտատէն եմ» ըսելով:  Մինջ իրենք լալաքին խնդուքներու ձայներ կը հանէին իրար գրկած, ես պէտք էր համբերէի նորէն:  Քառասուն տարի սպասողը մի քանի վարկեան ալ կրնայ սպասել մտածելով:  Հետոյ կացութիւնը բացատրեցի «խօսքը մեծին ջուրը պզտիկին»ը յիշելով եւ ումպ մը ջուր խմեցի ձեռքիս շիշէն: 

Ես կրնայի՞ մրցիլ այս գիրկնդխառնումին հետ:  Ամօթ էր նոյնիսկ փորձելը:  Ընդհակառակը այս մեծ տաղանդին առջեւ ես փոխադրուեցայ Պէյրութ, եղայ տասնըեօթ տարեկան:  Զգացի այն ատենուայ զգացումներս եւ այդ ատենուայ զսպուած արձունքներս սկսան հիմա հոսիլ, մաքրելով անցեալի նոսթալճիան, թաքուն մելամաղձոտութիւնը այդ ատենուայ: 

Անին ցոյց տուի իմ առաջին սկաւառակս եւ խնդրեցի որ ստորագրէ «Je m'apelle Arpie; sans H » .  « Ah oui. bien sûre » ըսաւ Ան:    Ապուշիկս Արփի, ըսի մտքես :  Այսինքն հիմա աս ըսելու ատէ՞նն էր:  Կը կարծես որ այս մեծ արուեստագիտուհին քեզի harpie՞ պիտի կարծէր:  Ստորագրեց:  «Pour Arpie, Amicalement, Anne»:

Տարի մը վերջ Անը նոր սկաւառակ մը հանեց, անունը՝ «bye mélanco»:


Tuesday, November 16, 2010

Schizo - From my Old Files of 2005


I am hitting the Tab button on my keyboard
So my car can stop at every stop sign
When going to work and coming back daily
I suddenly see one of the front tires
Rolling by itself ahead of my car
I immediately hit the Backspace button
But the tire alas does not come back to me
I then click on Find, type the word “tire”
Hit the Enter key and wait for results
The tire is by now nowhere to be found
I click on Open, get out of the car
I step on the screws spread on the pavement
I click Select All, they’re now together
Become the paper clip waiting for my command
They say “we’re hungry” and they wait for me
I lay down on the floor by the broken car
And feed them micros receiving their smiles
I jump in the car and click on Find again
The screws fly away, come back with the tire
They’re waiting for me, I’m waiting for them
A minute has passed when I realize
I could click “Replace”
To my great surprise the tire grudgingly
Hops on the axis, the determined screws
Speed up behind it, find their place and turn
Turn until a bell rings confirmation 
I click on the Go, the car starts rolling
I then click on Save and give it a name:
In My Dream I Can Change the Tire of my Car